Dankzij uitgeverij Hamley Books mocht ik voor deze blogtour het boek van Fenneke Zwaaneveld recenseren. Fenneke wist op de basisschool al dat ze auteur wilde worden, en met dit boek is haar droom uitgekomen.
Op een dag trekken donkere wolken een duisternis over de stad. Een duisternis dat niet wegtrekt en de stad omhult in een lang durende nacht. Zowel zonlicht als maanlicht kunnen niet meer door de wolken heen komen. Mensen beginnen te veranderen van aard. Ook Vera haar vrienden en familieleden veranderen.
Vera voelt de duisternis aan haar trekken maar ze probeert er met alle macht tegen te vechten, om niet zo te veranderen als de mensen om haar heen. Ze concentreert zich op haar passie; schilderen. Echter geeft het niet meer de voldoening als voorheen, de duisternis nestelt zich overal, zelfs in haar dromen!
'Vera wilde weg, terug naar haar kamer en schilderen. Niets anders kon haar nu helpen dan zich te verliezen in de kunst en de kleuren, in de compositie en het geluk dat ze voelde wanneer ze bezig was.'
Haar beste vriendin, die al geen gemakkelijke meid was, maakt de situatie er nog moeilijker op en maakt enkele impulsieve beslissingen die uiteindelijk zware gevolgen krijgen.
Vriendschappen en relaties komen op het spel te staan, de duisternis lijkt op de duur iedereen in zijn greep te krijgen. Blijft deze wereld duister, of zal het licht uiteindelijk toch overwinnen?
'De wolken leken zo vol, van wat ze ervan kon zien, maar sinds die ene storm toen de wolken op waren komen zetten, was er geen druppel meer uit de lucht gevallen. De vochtigheid was weg. Het leek nauwelijks op een wolkendek, eerder op een stalen plaat die over de Aarde was gelegd. Wolken gedroegen zich tenslotte niet zo, normaal gesproken.'
Ik val al meteen met de deur in huis. Het grootste obstakel voor mij was de ietwat lange intro. Voor mij persoonlijk duurde het net iets te lang voor er wat actie kwam.
Ik irriteerde me vrij veel aan Jessica, de vriendin van het hoofdspersonage. In dit geval zijn de karakters dus wel vrij realistisch neergezet, wat meteen een pluspunt is omdat je er emotie in voelt.
Vreugde, verdriet, lachen, huilen, liefde, vriendschap, haat, teleurstelling. Die zo bekende rollercoaster van emoties komt helemaal aan bod, maar daar draait het verhaal uiteindelijk ook grotendeels om en dat is een goedmaker voor de lange intro.
Schrijfstijl is in mijn mening eerder jeugdig dan young adult, maar dat wordt dan weer goedgemaakt door het verhaal dat young adult aandoet.
Ergens over de helft van het boek begon ik de spanning te voelen. De auteur zorgt er wel voor dat je wil blijven doorlezen om te weten te komen wat er gebeurt en wat de stille duisternis echt is. Gelukkig beschik ik over een zeer grote dosis nieuwsgierigheid, dus bleef ik uren doorlezen, gelukkig maar, want als je tegen het einde van het verhaal komt staat je toch een mooie verrassing te wachten. Daar laat de auteur even zien hoe je een vrij rustig boek plots volledig kan omkeren en er een wending aan breien dat je niet ziet aankomen.
Eens je aan de climax komt, begrijp je ook waarom het verhaal rustig op gang komt, waarom je het stuk moet vinden dat je te pakken krijgt en van daaruit mee op de trein springt naar het einde toe.
Een verrassend verhaal waarvan ik in eerste instantie niet echt wist wat ik ermee moest, tot alles op zijn plaats viel.
Heb je trouwens de cover gezien? Wat een mysterieuze, duistere cover! Helemaal mijn ding!
Dit boek geef ik graag drie sterren ***
Recensie door Tessa Toebaert.